Για την Αγγελική και το αγέννητο παιδί της

Τη σημερινή μου δημοσίευση την αντιγράφω από τον blogger votaniati. Ξέρω ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί, δεν αρμόζει σε ένα παιδικό μπλογκ, σε ένα μπλογκ "παιδική χαρά". Αλλά νομίζω πως λέει αυτά που θα θέλαμε να πούμε όλοι μας. Σας συμβουλεύω να το διαβάσετε και στα παιδιά σας.
_________________________________________________
 Άκου μαλάκα….

Σίγουρα νομίζεις ότι σε φοβάμαι, αφού τόσα χρόνια μπαίνεις στο δρόμο μου, βρομίζεις με την παρουσία σου τους αγώνες μου, εξευτελίζεις με τη βία σου τη δύναμή μου, σκεπάζεις με τη φασαρία σου τη φωνή μου, αλλά δεν κάνω τίποτα για να σε ξεφορτωθώ.  Σίγουρα γελάς μαζί μου, νομίζοντας ότι με έχεις ευνουχίσει, αφού αν σε “δώσω” στους μπάτσους θα είμαι “ρουφιάνος” κι αν σου βάλω τις μολότωφ σου στον κώλο, θα έχω γίνει σαν και σένα.   Στο άρρωστο μυαλό σου, που είναι ανίκανο να αντιληφθεί ότι είναι η βία που κάνει την εξουσία, τρέφεις την αυταπάτη ότι έχεις νικήσει: κανείς δεν μπορεί να σε αντιμετωπίσει.

Λοιπόν μαλάκα, σου ‘χω άσχημα νέα: είσαι πια τελειωμένος.

Λοιπόν ναι, σε ανεχόμουν δίπλα μου, πίσω μου ή μπροστά μου και δεν σ΄έδινα στους μπάτσους για να μη γίνω ρουφιάνος, ούτε σου έβαζα τις μολότωφ σου στον κώλο, για να μην γίνω σαν και σένα.  Νόμιζα όμως ότι είσαι μόνο τραμπούκος, ένας θρασύδειλος κομπλεξικός που ξεσπάς την καταπιεσμένη προσωπικότητά σου σε αναίτια βία, μια κουράδα που βρίσκεται στα βήματά μου και πρέπει να προσέξω μην την πατήσω. Δεν είχα καταλάβει ότι είσαι και δολοφόνος.  Κι ίσως να μην το είχες καταλάβει ούτε κι εσύ.  Τώρα όμως που πήρες προαγωγή θα πρέπει να σε αντιμετωπίσω κατά πως πρέπει στο αξίωμά σου.

Άκου μαλάκα…

Αν νομίζεις ότι κι αυτό θα ξεχαστεί με τον καιρό, όπως κι όλα τ’ άλλα που έχεις κάνει, σε γελάσανε. Όχι ΜΟΝΟ γιατί η Αγγελική (αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ ότι αυτοί που σκοτώνεις έχουν ονόματα?) θα μπορούσε να είναι η γυναίκα μου και το αγέννητο παιδί της η κόρη μου. Όχι ΜΟΝΟ γιατί η Βιβή κι ο Νώντας θα μπορούσαν να είναι αδέλφια μου.  Αλλά γιατί τους σκότωσες στο όνομά μου: στο υπόλοιπο της ζωής μου είμαι υποχρεωμένος να παλεύω να ξεπλύνω αυτή τη ντροπή.

Μήπως τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι έπαθες μαλάκα?

Για να ξεπλύνω τη ντροπή μου, δεν έχω άλλο τρόπο παρά να αφανίσω εσένα (και τους ομοίους σου). Και να σου πω και το πιο ωραίο? Δεν θα φοβάμαι πια μη γίνω σαν και σένα, αφού όσο σ’ αφήνω να κυκλοφορείς δίπλα μου με κάνεις συνένοχό σου. Ούτε θα φοβάμαι μήπως κι αν σε δώσω στους μπάτσους γίνω ρουφιάνος, γιατί εσύ, είσαι πιο μπάτσος από τους μπάτσους, έχεις μεγαλύτερη εξουσία απ’ όλους, αφού μπορείς και σκοτώνεις ανθρώπους χωρίς κανενός εντολή κι όχι στο όνομα του κράτους και του νόμου, αλλά στο όνομά μου, στο όνομα του δίπλα μου, στο όνομα του απέναντι, στο όνομά μας. Και στο κάτω-κάτω, καλύτερα ρουφιάνος, παρά συνένοχος σε φόνο.

Κρύψου μαλάκα, τα χειρότερα για σένα αρχίζουν τώρα.

Γιατί την επόμενη φορά που θα βρεθείς μπροστά μου, θα σκεφτώ ότι είμαι ο άντρας της Αγγελικής. Θα σκεφτώ τη γυναίκα μου και το αγέννητο παιδί μου. Θα σκεφτώ πως κατέστρεψες τη ζωή μου. Ή μάλλον, θα κάνω κάτι ακόμη χειρότερο για σένα: θα σκεφτώ ότι είμαι αυτός που είμαι κι ότι θέλω να μπορώ να κοιτάζω στα μάτια τον άντρα της Αγγελικής. Θα σκεφτώ τη ντροπή μου…

Και τότε αλίμονό σου μαλάκα… Θα ήθελα, όταν πέσεις στα χέρια μου, να σε κάνω να υποφέρεις έστω και το μισό από τον πόνο που υπέφεραν οι άνθρωποι που κατέστρεψες. Να σε κάνω να νιώσεις έστω και το μισό από το φόβο που ένιωσαν η Αγγελική, ο Νώντας κι η Βιβή, όταν κατάλαβαν ότι δεν θα τα καταφέρουν. Να βιώσεις έστω και τη μισή από την απόγνωση που βιώσαν αυτοί που ξέρανε πως μέσα στο καταραμένο κτίριο ήταν οι άνθρωποι που αγαπάνε. Αλλά δε γίνεται. Ότι κι αν σου κάνω, δε γίνεται…

Σε ξέρω μαλάκα… Σε ξέρω καλά.

Σίγουρα τώρα θα χαμογελάς και θα σκέφτεσαι “θα μου κλάσεις τ’ αρχίδια”. Έτσι δεν είναι? “Οι άλλοι” σκέφτεσαι “τα ρίξαν ήδη στο Βγενόπουλο, στην πυροσβεστική, στους μπάτσους, στο Θεό. Εκτόνωσαν το θυμό τους. Στην επόμενη διαδήλωση, θα σπάω και θα καίω όπως πάντα μπροστά στα μάτια σου και συ θα ψάχνεις που να κρυφτείς”.

Δε στα ‘πανε καλά μαλάκα.

Οι άλλοι “τα ρίξαν ήδη στο Βγενόπουλο, στην πυροσβεστική, στους μπάτσους, στο Θεό…” γιατί προσπαθούν να κρυφτούν απ’ τη ντροπή τους. Προσπαθούν να αντέξουν τη ντροπή τους, μέχρι να ‘ρθει η ευλογημένη εκείνη ώρα που κάπου θα σε πετύχουνε! Και τότε, μην έχεις αυταπάτες: δεν θα έχεις καμιά ελπίδα να γλυτώσεις.

Άκου μαλάκα…

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου, είναι να αυτοκτονήσεις.Σου προτείνω να αυτοπυρποληθείς. Γιατί, ακόμη κι αν είναι αλήθεια ότι εγώ είμαι τόσο άχρηστος, τόσο ανάξιος να λέγομαι άνθρωπος, ώστε την επόμενη φορά που θα εμφανιστείς μπροστά μου κραδαίνοντας τις κωλομολότωφ σου, να μην σε λιντσάρω, υπάρχει κάποιος από τον οποίο δεν μπορείς να κρυφτείς κι όσο κι αν τρέξεις, δεν πρόκειται να γλυτώσεις: η συνείδησή σου.

Τώρα σίγουρα θα έχεις σκάσει στα γέλια. “Συνείδηση? Τι είναι αυτό?” Όμως, δυστυχώς για σένα, όλοι έχουμε. Ακόμα κι εσύ. Θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου γνωρίζοντας ότι έχεις σκοτώσει 3+1 αθώους ανθρώπους, επειδή είσαι μαλάκας (το ίδιο ισχύει και για το Βγενόπουλο). Γνωρίζοντας ότι δεν είσαι επαναστάτης αλλά ένας κοινότατος δολοφόνος. Ότι κι ο χειρότερος μπάτσος, κι ο χειρότερος ρουφιάνος είναι καλύτεροι από σένα. Ότι αυτό που έκανες μόνο με τα εγκλήματα των ναζί μπορεί να συγκριθεί σε απανθρωπιά. Ότι είσαι ίδιος (και χειρότερος) με όλους όσους υποτίθεται πως πολεμάς. Γι αυτό σου λέω: αυτοκτόνησε.

Λοιπόν μαλάκα, το κυνήγι αρχίζει. Την Τρίτη 11 Μάη, στις 7 το απόγευμα, στο σημείο που έκανες τους φόνους. Ξεκίνα να τρέχεις!